Jak stawiać rusztowania w pobliżu linii energetycznych?

Osoby, które zajmują się rozstawianiem rusztowań, muszą mieć odpowiednie uprawnienia wydawane przez Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie. Wiąże się to z mnogością przepisów, które trzeba spełniać podczas instalacji, użytkowania oraz dezinstalacji.

Problemy z bezpiecznym montażem rusztowań

Przepisy dotyczące rusztowań wynikają z tego, że każda tego typu tymczasowa konstrukcja musi być bezpieczna dla ekip budowlanych, które się po niej poruszają, jak i dla osób postronnych. Rusztowanie musi być stabilne niezależnie od specyfiki terenu. W jednym miejscu grunt może być bardzo nierówny lub grząski, a w innym przeszkadzają słupy, drzewa, ościenne budynki lub linie energetyczne. Ostatni przykład jest oczywiście najbardziej problematyczny ze względu na możliwość porażenia prądem oraz wiatry poruszające kablami. Dlatego właśnie w takim przypadku wyznacza się tzw. strefę niebezpieczną. Jest to minimalna odległość od skrajnych, kołyszących się przewodów do rusztowania oraz najdalej wysuniętego końca przenoszonych elementów podczas montażu i demontażu.  

Roboty budowlane pod liniami energetycznymi

Przeprowadzanie prac budowlanych przy użyciu maszyn lub innych urządzeń technicznych bezpośrednio pod linią wysokiego napięcia wymaga uzgodnienia bezpiecznych warunków pracy ze służbami energetycznymi w ciągu 48 godzin przed rozpoczęciem robót. Jest to niezbędne ze względu na ustalenie środków ochrony, terminy wyłączenia linii spod napięcia oraz sprawdzenie zgodności wykonywanych robót z wpisami do dziennika budowy. Nie dopuszcza się sytuowania stanowisk pracy, składowisk wyrobów i materiałów lub maszyn i urządzeń bezpośrednio pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi, lub w odległości mniejszej mieszonej od skrajnych przewodów.

Minimalne odległości

Przepisy podają szczegółowe informacje na temat wspomnianych wartości. Odległość minimalna nie może być mniejsza niż:

• 3 m dla linii o napięciu znamionowym nieprzekraczającym 1 kV;
• 5 m dla linii o napięciu znamionowym powyżej 1 kV, lecz nieprzekraczającym 15 kV;
• 10 m dla linii o napięciu znamionowym powyżej 15 kV, lecz nieprzekraczającym 30 kV;
• 15 m dla linii o napięciu znamionowym powyżej 30 kV, lecz nieprzekraczającym 110 kV;
• 30 m dla linii o napięciu znamionowym powyżej 110 kV.

Ponadto odległość przewodu nieuziemionego o napięciu 1 kV od każdej dostępnej części rusztowania musi wynosić w poziomie i w pionie co najmniej po 2 m. Niedostosowanie się do tych wymagań może doprowadzić do tragedii. Przyczyny zerwania linii bywają różne- zahaczenie maszyny budowlanej, zerwanie przez silny wiatr czy zaczepienie elementami przewodzącymi prąd.